Det starta eigentleg med noko heilt anna. I 2009 jobba eg i NRK Sogn og Fjordane og fekk i oppdrag å reisa ut og laga radioreportasje om Kristoffer Clausen, ein kar som skulle leva ute i eitt år av det han fann i naturen. Han hadde lagt prosjektet til ei veglaus fjordbygd i Lærdal, kommunen eg kjem frå. Clausen skulle fiska, jakta og sanka seg gjennom dette året. Sjølv er eg ihuga jeger og fiskar, så det var det perfekte jobboppdraget for meg.
No viste det seg at Clausen «juksa» i prosjektet sitt; han hadde nokre turar tilbake til samfunnet som han valde å ikkje nemna i boka, eitt av produkta som kom ut av året i lærdalsnaturen. Men for min del sådde det seg eit frø i hjernebarken; eg vil gjera noko liknande.
Så tok livet nokre vendingar som gjorde det umogleg å tilbringa eit heilt år ute. Først og fremst at eg vart far fire år seinare. Men tanken om å ha sitt eige, dedikerte fjellprosjekt forsvann ikkje av den grunn; det måtte gå an å ha eit større prosjekt ute i det fri sjølv om ein var far.
Samstundes hadde eg byrja på noko anna. Å skriva bok. Ein kriminalroman. Med handling delvis i Jotunheimen. Akkurat kvar den ideen kom frå, er eg santen ikkje heilt sikker på. Eg les mykje krim på denne tida og tenkte av og til etter å ha gjort unna bøker eg var mindre nøgd med at dette skulle eg ha gjort betre sjølv. Og den tanken måtte forfølgjast.
Så byrja også dette fjellprosjektet å ta ei ny form i hovudet. Onkelen min i Vågå introduserte meg for 2000-meterstoppar i 2002 med ein tur på Store Austanbottind. Sidan har eg vore på nokre totusenmetringar meir eller mindre kvart år. Gjerne åleine. Eg likar meg godt åleine til fjells. Føler liksom eg tek inn alt mykje sterkare enn når eg er i lag med andre; synet av dei vakre fjella, lukta av ei myr, kulda som bit i kjakane, sola som steikjer i panna. Og denne onkelen hadde ei bok «Norges topper over 2000 meter» eg les i kvar gong eg besøkte han. Der stod det om Knut Stabell som midt på 90-talet gjekk på alle toppane over 2000 meter i landet, 231 stykk.
Så eg ville gjera noko liknande. Og samstundes skriva ferdig krimmen frå det same området eg skulle bruka utalige timar og dagar i.
Detaljane om prosjekta kan du lesa på nettsida mi, www.tindesamling.com. Status per førjulstida 2017 er i alle fall at eg for eitt år sidan gav ut krimboka som er titulert «Jotunheimens løyndommar – Einstøingen»; det tok tre og eit halvt år frå eg starta til eg henta 500 eksemplar på trykkeriet. Då kalenderen bikka over frå 2016 til 2017 var alle eksemplara vekke og eg fekk trykt opp 300 til. Om lag halvparten av desse er selde gjennom året. Boka kan bestillast på www.tindesamling.com. Og eg er forresten så smått i gang med oppfølgjaren.
Så har eg vore på 96 totusenmetringar sidan første tur i februar 2016. Med andre ord har ikkje fjellprosjektet vorte like «rekordprega» og ekstremt som eg tenkte; på eit punkt fann eg ut at eg heller ville bruka litt meir tid og faktisk nyta turane enn å pressa meg sjølv til det ytste berre for at det skulle bli mest mogleg ekstremt. Eg har også sagt meg nøgd med å ta alle toppane som har minst primærfaktor 50; då er det snakk om 186, altså 45 færre enn Stabell gjekk på (han nytta primærfaktor 30).
Den lauselege planen no er at eg skal vera ferdig med alle toppane slik cirka i 2021. Kanskje klarar eg det til i 2020, kanskje blir det ikkje før i 2022. Men eg er for sta til at eg kjem til å gi meg – med mindre eg blir tvinga til det av årsaker eg ikkje har herredøme over. Og når eg er ferdig med toppane har eg også vonleg gitt ut både ei andre og ei tredje krimbok med handling frå Jotunheimen.
Så frå eg fekk den første ideen om eit fjellprosjekt til eg etter planen er ferdig, vil det ha gått om lag 11-12 år. Fordi ein skal bruka tid til fjells. Tid til å nyta, tid til å tenkja, tid til å berre vera. Å koma i mål er både godt og bra, men å kosa seg på vegen er viktigare. Det er den eine lærdommen av prosjekta. Den andre er at ambisjonar og planar er gode ting, men at det er vel så viktig å justera planane og ambisjonane undervegs viss ein innser at ein tok seg vatn over hovudet.
God tur. Og nyt fjelltida.
/ Ole
