Med “fjordutsyn” i Jotunheimen
Første turen med klatreutstyr i prosjektet gjekk av stabelen i slutten av juli 2017 og målet var Torfinnstindane, pluss kanskje ein topp eller to til, viss me rakk det. Massivet låg innhylla i skodde då eg, ein fetter og ein ven la i veg frå Torfinnsbu på morgonen, men veret elles var bra.
Dei 500 høgdemetrane til foten av massivet gjekk kjapt. Deretter gjaldt det å finna rett renne opp mot Øystre Torfinnstind. Me plundra litt, men kom oss til slutt på rett kjøl. Ein del lausgods og eit par kinkige punkt i den bratte renna var det, men me kom oss opp utan å nytta sikring. Vidare frå Øystre var det ein kort og grei rapell ned mot skaret mellom Øystre og Midtre, deretter greitt opp til Midtre; men her må ein treffa på den ikkje heilt innlysande ruta.
Me kunne ha gitt oss på Midtre fordi Vestre ikkje har nok primærfaktor til at den tel på lista mi. Men kom me oss opp på den kunne me ta ein runde bortom Kvitskardtinden også. Det tok si tid; først ein lang, men artig rapell, så ein kort og uproblematisk, derette ein lang og småekkel rapell ned i botnen av det sinnsjukt tronge skaret mot Vestre. Me fann det også tryggast å sikra på eitt klyvepunkt på tur opp til siste Torfinnstinden; her var det svært eksponert, og trødde ein feil utan sikring var det over og ut, ganske enkelt.
Torfinnstindane har eit heilt spesielt utsyn mot sør fordi enorme Bygdin ligg rett under ein – det er nesten som å sjå ned på ein fjordarm. Skodda hadde også letta, og me nytte ei vakker ettermiddagsstund med ein rast før me sette kursen over Torfinnseggje mot Kvitskardtinden. Dette er “walk in the park”, men ein relativt dryg runde og returen til Torfinnsbu blir lang. Godt slitne var me i 22-tida tilbake ved denne utruleg sjarmerande turisthytta, som Olav Thon heldigvis har forbarma seg over etter lengre tid med halvvegs drift. 12 timar på tur var over og tre nye tindar kunne kryssast av på lista.
/ Ole
